Bij YOIN zijn we gewend om steeds op te komen voor jongeren die zonder ouders naar Nederland komen. Jongeren die alles zijn kwijtgeraakt maar nooit hun waardigheid mogen verliezen. Ze hebben recht op een toekomst, op veiligheid en hoop. Daarom staan we om hen heen. Om hen op te vangen, te beschermen tegen vooroordelen en ze weer in zichzelf te laten geloven.

Maar wat er nu gebeurt, gaat tegen alles in waar we voor staan.
Veertienjarige meisjes, alleen in een vreemd land, worden als een bedreiging gezien. Mensen die kwetsbaren helpen, worden strafbaar. En politieke partijen die ooit voor solidariteit kozen, buigen nu mee met uitsluiting.

Onze missie blijft: meedoen en mee mogen doen. Ieder kind moet kunnen opgroeien zoals ieder ander. Ook kinderen op de vlucht. Ook kinderen zonder ouders. Juist zij. Zij hebben iemand nodig die ze draagt om opnieuw te kunnen vertrouwen en het kind in zichzelf terug te vinden. Uitsluiting helpt niet, het vergroot alleen hun eenzaamheid.

We spreken ons uit tegen elk beleid dat zorg en menselijkheid strafbaar maakt. Want jongeren die hier zonder ouders zijn, laten we niet vallen. Ze blijven op onze schouders staan om het zonlicht te ontvangen. Daar blijven we ons elke dag opnieuw voor inzetten.

Als organisatie. En als mens.